Αγωγή πρώην πολιτικού υπαλλήλου λόγω παράνομης (όπως κρίθηκε με προηγούμενη απόφαση επί έφεσης) απόρριψης του αιτήματός της για τον κανονισμό της σύνταξής της από το χρόνο τερματισμού της υπαλληλικής της σχέσης. Με το άρθρο 60 παρ. 1 εδ. α΄ του Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων (π.δ. 166/2000 και ήδη π.δ. 169/2007), θεσπίζεται χρονικός περιορισμός ως προς την αναδρομή των οικονομικών αποτελεσμάτων των εκτελεστών πράξεων των αρμόδιων οργάνων της συνταξιοδοτικής διοίκησης, με τις οποίες κανονίζεται ή αναπροσαρμόζεται σύνταξη. Αφετηρία του χρονικού σημείου (dies a quo) της τριετούς αναδρομής αποτελεί η πρώτη του μήνα έκδοσης της ακυρούμενης ή μεταρρυθμιζόμενης, με την απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου πράξης, με την οποία η συνταξιοδοτική διοίκηση παρά τον νόμο δεν αναγνώρισε την ένδικη συνταξιοδοτική αξίωση (με όριο το χρόνο θεμελίωσης του σχετικού συνταξιοδοτικού δικαιώματος ή, σε περίπτωση λήψης τρίμηνων αποδοχών, το χρόνο λήξης της καταβολής αυτών) και όχι ο χρόνος έκδοσης των αποφάσεων του Ελεγκτικού Συνεδρίου κατά την άσκηση της δικαιοδοσίας του, ούτε ο χρόνος έκδοσης της πράξης, με την οποία η συνταξιοδοτική διοίκηση συμμορφώνεται σε σχετική απόφαση του Δικαστηρίου. Φύση αποζημιωτικής αγωγής. Η αγωγή δεν κωλύεται από το άρθρο 60 παρ. 1 του Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων, το οποίο περιορίζει μόνο τον χρόνο της αναδρομικής καταβολής συντάξεων, αλλά δεν αίρει τον παράνομο χαρακτήρα της άρνησης της συνταξιοδοτικής διοίκησης να κανονίσει ή να αναπροσαρμόσει στο προσήκον ύψος τη σύνταξη συνταξιούχου του Δημοσίου από τον χρόνο που συνέτρεξαν οι νόμιμες προϋποθέσεις γέννησης του σχετικού δικαιώματος, ούτε αποκλείει τη διεκδίκηση από τον συνταξιούχο της ζημίας.
Τίτλος: Εν Συμβουλίω διαδικασία (άρθ. 91 ν. 4700/2020). Αποζημιωτική αξίωση στρατιωτικού συνταξιούχου. Ευθύνη του εναγομένου προς αποκατάσταση της ζημίας που υπέστη ο ενάγων λόγω παράνομης μη αναπροσαρμογής από τη συνταξιοδοτική διοίκηση των συντάξιμων αποδοχών του βάσει των διατάξεων περί μισθολογικών προαγωγών των νόμων 2838/2000 και 3016/2002.
Περίληψη: Συντρέχουν στην υπό κρίση αγωγή οι προϋποθέσεις για την εξέταση αυτής από το Συμβούλιο του άρθρου 91 του ν.4700/2020, δεδομένου ότι με αυτήν τίθεται νομικό ζήτημα περί εφαρμογής των διατάξεων των νόμων 2838/2000 και 3016/2002 στους στρατιωτικούς συνταξιούχους, το οποίο έχει επιλυθεί με πάγια νομολογία της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου (ΕλΣυν Ολ 814/2004). Απαράδεκτη η διεύρυνση των υποκειμένων της δίκης καθώς και του αντικειμένου αυτής με υπόμνημα. Σύμφωνα με τα Πρακτικά της 14ης Γενικής Συνεδρίασης της 22ας Ιουνίου 2022, το Δικαστήριο, σε Συμβούλιο, διαπιστώνει την ύπαρξη του ουσιαστικού δικαιώματος του ενάγοντος σε αποζημίωση και με το διατακτικό της απόφασης αναθέτει στη Συνταξιοδοτική Διοίκηση την εκκαθάριση της δικαιούμενης αποζημίωσης εντός εύλογης προθεσμίας. Απορριπτέο τυγχάνει το αίτημα για την καταβολή οικογενειακού επιδόματος σε ποσοστό 10% επί των δικαιούμενων διαφορών συντάξεων, καθώς κατά το επίδικο χρονικό διάστημα η καταβολή του εν λόγω επιδόματος ρυθμιζόταν αποκλειστικά από τις διατάξεις των άρθρων 11 του ν.3205/2003 και 1 παρ.12 του ν.3234/2004. Δέχεται νομική βάση της αγωγής.
Πολιτικός συνταξιούχος (πρώην δικαστικός λειτουργός). Δεν κωλύεται, εκ του άρθρου 60 παρ. 1 εδ. α΄ του Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων και του άρθρου 10 παρ. 7 του ν. 3075/2002, η διεκδίκηση αποζημίωσης, κατά το άρθρο 105 Εισ.Ν.Α.Κ., λόγω παράνομης στέρησης συνταξιοδοτικής φύσης παροχής αναδρομικά για το πέραν της τριετίας από την έκδοση της οικείας συνταξιοδοτικής πράξης χρονικό διάστημα. Αρχή σταθερής αναλογίας. Δικαιοδοσία Ελεγκτικού Συνεδρίου επί υποθέσεων δικαστών όταν τα σχετικά ζητήματα έχουν ήδη κριθεί από το Ειδικό Δικαστήριο του άρθρου 88 παρ. 2 του Συντάγματος.
Προϋποθέσεις υπαγωγής της αποζημιωτικής αγωγής στην εν Συμβουλίω διαδικασία - παθητική νομιμοποίηση του Ελληνικού Δημοσίου - υπολογισμός αποζημίωσης λόγω μη υπαγωγής στις διατάξεις των νόμων 2838/2000 και 3016/2002 στρατιωτικού συνταξιούχου, ο οποίος αποφοίτησε από Σχολή Υπαξιωματικών και αποστρατεύθηκε με το βαθμό του Ανθυπασπιστή - προδήλως αβάσιμο το αίτημα περί χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης.
Πολιτικός συνταξιούχος (τέως δικαστικός λειτουργός) – Αγωγή άρθρου 105 ΕισΝ.Α.Κ. - µειώσεις άρθρων 1 παρ. 10 του ν. 4024/2011, 1 του ν. 4051/2012, της υποπαραγράφου Β.3 της παραγράφου Β του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012 και του άρθρου 13 του ν. 4387/2016 – παθητική νοµιµοποίηση Ελληνικού ∆ηµοσίου (και) µετά την υπαγωγή των πολιτικών συνταξιούχων στον Ε.Φ.Κ.Α. – 164/2015 και 1/2018 αποφάσεις Ειδικού ∆ικαστηρίου άρθρου 88 Συντάγµατος.
Το Εκπαιδευτικό Κέντρο Εφέδρων Χειριστών Αεροπορίας (ΕΚΕΑΧ), το οποίο μετονομάσθηκε με το άρθρο 3 παρ.4 του α.ν. 21/30.5.1967 σε Σχολή Αεροπορίας, συνιστά Ανώτατο Στρατιωτικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα κατά την έννοια του άρθρου 6 παρ.1 του ν.2838/2000.
Αξιωματικοί της Σχολής Υπαξιωματικών Διοικητικών οι οποίοι είναι κάτοχοι πτυχίου ΑΕΙ, εφόσον μετατάσσονται στο Σώμα των Αξιωματικών βάσει του άρθρου 10 του ν.589/1977, εξομοιώνονται με Αξιωματικούς πτυχιούχους ΑΕΙ κατά την έννοια του άρθρου 6 παρ.1 του ν.2838/2000.
Κατά την έννοια των διατάξεων του άρθρου 6 παρ. 2 του ν.2838/2000 οι ευδοκίμως τερματίσαντες τη σταδιοδρομία τους στρατιωτικοί συνταξιούχοι λαμβάνουν και την πρόσθετη μισθολογική προαγωγή του αμέσως επόμενου βασικού μισθού του μισθολογικού βαθμού που έλαβαν προηγουμένως κατά μισθολογική προαγωγή με βάση την παρ. 1 του ίδιου άρθρου ανεξαρτήτως του χρόνου κατοχής ορισμένου οργανικού και μισθολογικού βαθμού πριν από την αποστρατεία τους. Χρονικό σημείο έναρξης τριετούς αναδρομής του άρθρου 60 παρ. 1 του Συντ. Κώδικα σε πράξεις που εκδίδονται σε συμμόρφωση με ακυρωτική απόφαση Ελεγκτικού Συνεδρίου.
Αποζημίωση στρατιωτικού συνταξιούχου ως παθόντος εν υπηρεσία - νομίμως αιτείται την αποκατάσταση της ζημίας που δεν θα είχε επέλθει εάν δεν είχε μεσολαβήσει η παράνομη άρνηση των οργάνων του Ελληνικού Δημοσίου να κανονίσουν τη σύνταξή του σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 26 παρ. 1 περ. ε΄ του Συνταξιοδοτικού Κώδικα - παθητική νομιμοποίηση του Ελληνικού Δημοσίου - αλλεπάλληλες νομικώς πλημμελείς γνωματεύσεις της Ανώτατης της Αεροπορίας Υγειονομικής Επιτροπής και κρίση του Δικαστηρίου επί ιατρικώς φύσης ζητημάτων σε συμφωνία με το άρθρο 20 του Συντάγματος - αντικείμενο της αγωγής οι ήδη γεγενημένες και εκκαθαρισμένες αξιώσεις.
Η έννοια των διατάξεων του άρθρου 6 παρ. 2 του ν.2838/2000 σε σχέση με τους αξιωματικούς μακράς ανακατάταξης, μετά την 1279/2019 απόφαση της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου.
Το άρθρο 60 παρ. 1 του Συνταξιοδοτικού Κώδικα ερμηνευόμενο σε συνδυασμό με το άρθρο 95 παρ. 1 του Συντάγματος δεν κωλύει χρονικά την πλήρη συνταξιοδοτική αποκατάσταση των στρατιωτικών που έχουν ήδη αποκατασταθεί διοικητικώς σε συμμόρφωση με δικαστική απόφαση.
Ανάκληση π.δ/τος αποστρατείας στρατιωτικού συνταξιούχου, σε συμμόρφωση με απόφαση του ΣτΕ. Ο εκτός της υπηρεσίας χρόνος λογίζεται ως χρόνος πραγματικής συντάξιμης υπηρεσίας. Ανακαθορισμός της σύνταξής του με βάση τα νέα δεδομένα της υπηρεσιακής του κατάστασης. Χρόνος έναρξης πληρωμής της επανακαθοριζόμενης σύνταξης. Άρθρα 20 παρ. 1 και 95 παρ. 5 Συντάγματος, 6 παρ. 1 Ε.Σ.Δ.Α. και 1 του (πρώτου) Πρόσθετου Πρωτοκόλλου Ε.Σ.Δ.Α.
Προϋποθέσεις υπαγωγής της αποζημιωτικής αγωγής στην εν Συμβουλίω διαδικασία - παθητική εις ολόκληρον ενοχή μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και του ΕΦΚΑ - υπολογισμός αποζημίωσης λόγω μη υπαγωγής στις διατάξεις των νόμων 2838/2000 και 3016/2002 στρατιωτικού συνταξιούχου, ο οποίος αποστρατεύθηκε ως ευδοκίμως τερματίσας τη σταδιοδρομία του, ανακλήθηκε στην ενέργεια και απολύθηκε εν τέλει μετά την εξάλειψη των λόγων ανάκλησής του στην ενεργό υπηρεσία - προδήλως αβάσιμο το αίτημα περί χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης.
Το επίδομα για την ταχύτερη και αποτελεσματικότερη διεκπεραίωση των υποθέσεων χορηγείται στους δικαστικούς λειτουργούς για αντιστάθμιση πραγματικών δαπανών στις οποίες υποχρεώνονται εξαιτίας της υπηρεσίας τους, ενόψει δε του προεχόντως αποζημιωτικού του χαρακτήρα δεν λαμβάνεται υπόψη για τον κανονισμό ή την αναπροσαρμογή της σύνταξης τους.
Έφεση – Συντάξεις-συντάξιµος µισθός – Επίδοµα θέσης ευθύνης – Υποδιευθυντής Σχολικής Μονάδας (δευτεροβάθµιας εκπαίδευσης) – ∆ιαδικασία τοποθέτησης – Άσκηση καθηκόντων κατ’ αναπλήρωση.
Δικονομική αντιμετώπιση της αγωγής αποζημίωσης, κατ’ άρθρο 105 του Εισ.Ν.Α.Κ., για τη ζημία που υπέστη συνταξιούχος στρατιωτικός από τη μη αναπροσαρμογή της σύνταξής του, με βάση τις μισθολογικές προαγωγές των άρθρων 5 και 6 του ν. 2838/2000 (όπως αντικαταστάθηκαν εν μέρει από το άρθρο 37 του ν. 3016/2002), για το χρονικό διάστημα για το οποίο η σωρευόμενη στο αυτό δικόγραφο έφεση γίνεται δεκτή και αναπροσαρμόζεται η σύνταξή του, με βάση τις ίδιες ως άνω διατάξεις.
Επανακανονισµός κατά µεταβίβαση σύνταξης µητέρας αποβιώσαντος στρατιωτικού, ύστερα από τη µεταθανάτια προαγωγή του υιού της βάσει των διατάξεων των άρθρων 7 παρ. 4 και 8 του ν. 2592/1998. Χρόνος ορισµού ως πληρωτέας της κατ’ αύξηση σύνταξης. Μειοψηφία.
Παράβολο εφέσεως - σύµφωνη µε τα άρθρα 20 παρ. 1 του Συντάγµατος και 6 παρ. 1 της ΕΣ∆Α ερµηνεία - καταλογισµός µε τη δικαστική απόφαση του µη καταβληθέντος παραβόλου. ∆εν είναι συντάξιµος ο χρόνος της διαθεσιµότητας, συνεπεία επιβολής της πειθαρχικής ποινής της απόταξης λόγω τέλεσης των αδικηµάτων της παθητικής δωροδοκίας και της παράβασης καθήκοντος - µη παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας (άρθρο 25 παρ. 1 του Συντάγµατος) και του δικαιώµατος στην περιουσία (άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣ∆Α).
Kατά γενική αρχή, η οποία διέπει το ασφαλιστικό δίκαιο και κάμπτεται μόνο σε περίπτωση ρητής περί του αντιθέτου διάταξης, αν ο ασφαλισμένος κατέβαλε τακτικώς τις εισφορές του προς τον ασφαλιστικό οργανισμό, θεωρώντας τον εαυτό του «καλή τη πίστει» ως υπαγόμενο στην ασφάλιση αυτού, ο δε οργανισμός εισέπραττε ανεπιφύλακτα τις εισφορές αυτές, η μετά πάροδο μακρού (κατ’ εύλογη κρίση) χρόνου και μάλιστα κατά την επέλευση του ασφαλιστικού κινδύνου, αμφισβήτηση από τον ασφαλιστικό οργανισμό της κατά τα ανωτέρω αναγνωρισθείσας ιδιότητας του ασφαλισμένου, αντίκειται στην αρχή της χρηστής διοίκησης και της συγγενούς προς αυτή αρχής της εμπιστοσύνης του πολίτη προς το Κράτος.
Αξιωματικοί του Λιμενικού Σώματος που αποστρατεύθηκαν, υπό το καθεστώς των διατάξεων του ν.δ.139/1969 (στο οποίο δεν προβλεπόταν κρίση αυτών ως ευδοκίμως τερματισάντων τη σταδιοδρομία τους) λόγω προαγωγής νεότερου τους στην Αρχηγία του Λιμενικού Σώματος, δεν δικαιούνται την πρόσθετη μισθολογική προαγωγή των διατάξεων του άρθρου 6 παρ. 2 του ν.2838/2000, οι οποίες εφαρμόζονται μόνο επί των αποστρατευθέντων ως ευδοκίμως τερματισάντων τη σταδιοδρομία τους αξιωματικών, χωρίς αυτό να αντίκειται στη διάταξη του άρθρου 4 παρ.1 του Συντάγματος, ούτε σε άλλες συνταγματικές διατάξεις και αρχές.
Άρθρο 8 του ν. 3408/2005: κατά το μέρος που με την εν λόγω διάταξη καταργήθηκαν γεννηθέντα ήδη, από 1.7.2000 έως 30.9.2005, δικαιώματα των στρατιωτικών συνταξιούχων περί αναπροσαρμογής των συντάξεων αυτών κατ’ εφαρμογή των ν.2838/2000 και 3016/2002, αυτή αντίκειται στα άρθρα 17 του Συντάγματος και 1 του (πρώτου) Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ε.Σ.Δ.Α.