Ως προς το πρώτο προδικαστικό ερώτημα που παραπέμφθηκε με απόφαση του πρώην ΙΙ Τμήματος, κρίθηκε ότι η μείωση της διάρκειας της προθεσμίας άσκησης έφεσης με τις διατάξεις του άρθρου 6 του ν. 4002/2011 δεν δικαιολογεί τη διαφοροποίηση από όσα έχουν ήδη νομολογηθεί με την 2018/2020 απόφαση της Ολομέλειας, η οποία απηχεί παγιωμένη νομολογία, μεταξύ άλλων, αναφορικά με το νομικό ζήτημα της οριστικοποίησης των συνταξιοδοτικών δεδομένων μετά την άπρακτη παρέλευση της ετήσιας προθεσμίας άσκησης έφεσης από την επομένη της συμπλήρωσης τριών μηνών από την υποβολή ένστασης ενώπιον της ΕΕΠΚΣ, χωρίς να εκδοθεί σχετική απόφαση. Ειδικότερα, κρίθηκε ότι η νέα συντμηθείσα εξάμηνη προθεσμία του άρθρου 6 του ν. 4002/2011 για την άσκηση της έφεσης ενώπιον του Ελεγκτικού Συνεδρίου ετέθη σε ισχύ με τρόπο σύμφωνο με την αρχή της προστατευόμενης εμπιστοσύνης και της ασφάλειας δικαίου, είναι εύλογης διάρκειας και δεν δημιουργεί δυσανάλογο περιορισμό πρόσβασης σε δικαστήριο, λαμβανομένου υπόψη ότι αν τελικά το νομικό πλάσμα της τεκμαιρόμενης σιωπηρής απόρριψης ένστασης θα λειτουργήσει υπέρ ή κατά του δικαιούχου δικαστικής προστασίας, εξαρτάται από τις ενέργειες και την εν γένει επιμέλεια του ίδιου ως προς την έκβαση της υπόθεσής του. Κατά συνέπεια, οι ρυθμίσεις της παρ. 5α του άρθρου 2 του ν. 4151/2013 δεν καταλαμβάνουν τις περιπτώσεις κατά τις οποίες τα συνταξιοδοτικά δεδομένα έχουν καταστεί οριστικά α) πριν από τη δημοσίευση του νόμου αυτού (29.4.2013) και β) μετά τις 10.4.2012, οπότε και ίσχυε η εξάμηνη προθεσμία έφεσης του άρθρου 6 του ν. 4002/2011.
Ως προς το δεύτερο προδικαστικό ερώτημα, κρίθηκε ότι παρέλκει ως αλυσιτελής η εξέτασή του ενόψει της κρίσης που εξηνέχθη επί του πρώτου προδικαστικού ερωτήματος, το οποίο συνάπτεται με το ζήτημα της εμπρόθεσμης ή μη άσκησης της ένδικης έφεσης.
1581/2023 Απόφαση