Ελάσσονος Ολομέλειας

Καταλογισμός υπολόγου. Μεταγενέστερη αθωωτική ποινική απόφαση. Η ρητή άρνηση της Διοίκησης να εξετάσει κατ’ ουσίαν το αίτημα του αναιρεσιβλήτου για επανεξέταση του γενομένου σε βάρος του καταλογισμού, ύστερα από αθωωτική ποινική απόφαση, στερείται εκτελεστού χαρακτήρα εφόσον το εκδόν όργανο δεν προέβη σε νέα κατ’ ουσίαν έρευνα της υπόθεσης. Η δε ασκηθείσα έφεση πρέπει, εξ αυτού του λόγου, να απορριφθεί ως απαράδεκτη.
Εφόσον ο νόμος δεν ορίζει το αντίθετο, η διοίκηση δεν είχε υποχρέωση να εξετάσει τα υποβληθέντα νέα στοιχεία ούτε να ανακαλέσει την καταλογιστική της απόφαση, καθόσον είχε εκπνεύσει η προθεσμία προσβολής της προς ανάκληση καταλογιστικής. Η προσβληθείσα άρνηση της Διοίκησης είναι εντός των ορίων της διακριτικής ευχέρειας για ανάκληση της (αρχικής) καταλογιστικής απόφασης, χωρίς να πάσχει ακυρότητας και να γεννάται εξ αυτού ζήτημα αναπομπής της υπόθεσης στη διοίκηση, προκειμένου να εξετάσει το σχετικό αίτημα. 
Αντίθετη μειοψηφία – Τεκμήριο αθωότητας. Η καταλογίζουσα αρχή οφείλει να επιληφθεί εκ νέου της υπόθεσης, συνεκτιμώντας την αθωωτική απόφαση του ποινικού δικαστηρίου και να εκφέρει αιτιολογημένη κρίση ως προς την ουσία του αιτήματος του καταλογισθέντος για επανεξέταση της υπόθεσής του. Η σχετική δε παράλειψη ή άρνηση της διοίκησης συνιστά εκτελεστή διοικητική πράξη.  ΑΠΟΦΑΣΗ 99/2025 γ΄ Ελασ. Ολομέλεια