ΑΓΩΓΗ

Τίτλος: Ανάκληση παράνομης συνταξιοδοτικής πράξης. Αυτεπάγγελτη αναπροσαρμογή σύνταξης στρατιωτικού συνταξιούχου. Αναλογικότητα. Επέμβαση στο δικαίωμα της περιουσίας κατ’ άρθρο 1 ΠΠΠ ΕΣΔΑ. Εύλογος χρόνος εντός του οποίου η συνταξιοδοτική διοίκηση μπορεί να προσδώσει αναδρομική ισχύ στις ανακλητικές πράξεις.

Περίληψη: Πράξεις αυτεπάγγελτης αναπροσαρμογής της σύνταξης στρατιωτικών συνταξιούχων. Η παράλειψη του συνταξιοδοτικού νομοθέτη να θέσει, στο πλαίσιο του άρθρου 66 παρ. 4 του Κ.Π.Σ.Σ., χρονικά όρια ως προς την ανάκληση τυχόν παράνομων συνταξιοδοτικών πράξεων θεραπεύεται με την εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου μόνου του α.ν. 261/1968. Κατά τη στάθμιση πρέπει να διασφαλίζεται μια δίκαιη ισορροπία μεταξύ του σκοπού δημοσίου συμφέροντος που υπηρετείται με την ανάκληση παράνομης συνταξιοδοτικής πράξης και της προστασίας των δικαιωμάτων του θιγόμενου συνταξιούχου. Κατά το μέρος που τα οικονομικά αποτελέσματα των προσβαλλόμενων πράξεων ορίστηκε να επέλθουν αναδρομικά, από την ημερομηνία έναρξης πληρωμής της σύνταξης με τις ανακληθείσες πράξεις, τούτο υπερβαίνει τον εύλογο χρόνο, εντός του οποίου η διοίκηση μπορούσε να προσδώσει αναδρομική ισχύ στις ανακλητικές πράξεις, διότι οι εκκαλούντες τελούσαν σε καλή πίστη κατά την έκδοση των ανακληθεισών πράξεων, οι δε προσβαλλόμενες πράξεις εκδόθηκαν μετά από επανεκτίμηση γνωστών στη συνταξιοδοτική διοίκηση δεδομένων, ενώ ο μειωτικός ανακαθορισμός της σύνταξής τους αναδρομικά για χρονικό διάστημα περίπου 8 ετών και η συνακόλουθη αναζήτηση των ανωτέρω ποσών επιφέρουν δυσανάλογη μεταβολή της συνταξιοδοτικής τους κατάστασης για το χρονικό αυτό διάστημα και αντιβαίνουν στο άρθρο 1 του Π.Π.Π. της ΕΣΔΑ και στη συνταγματική αρχή της αναλογικότητας. Δεκτές εν μέρει οι εφέσεις.

Τίτλος: Εν Συμβουλίω διαδικασία (άρθ. 91 ν. 4700/2020). Αποζημιωτική αξίωση στρατιωτικού συνταξιούχου. Ευθύνη του εναγομένου προς αποκατάσταση της ζημίας που υπέστη ο ενάγων λόγω παράνομης μη αναπροσαρμογής από τη συνταξιοδοτική διοίκηση των συντάξιμων αποδοχών του βάσει των διατάξεων περί μισθολογικών προαγωγών των νόμων 2838/2000 και 3016/2002. 

Περίληψη: Συντρέχουν στην υπό κρίση αγωγή οι προϋποθέσεις για την εξέταση αυτής από το Συμβούλιο του άρθρου 91 του ν.4700/2020, δεδομένου ότι με αυτήν τίθεται νομικό ζήτημα περί εφαρμογής των διατάξεων των νόμων 2838/2000 και 3016/2002 στους στρατιωτικούς συνταξιούχους, το οποίο έχει επιλυθεί με πάγια νομολογία της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου (ΕλΣυν Ολ 814/2004). Απαράδεκτη η διεύρυνση των υποκειμένων της δίκης καθώς και του αντικειμένου αυτής με υπόμνημα. Σύμφωνα με τα Πρακτικά της 14ης Γενικής Συνεδρίασης της 22ας Ιουνίου 2022,  το Δικαστήριο,  σε Συμβούλιο, διαπιστώνει την ύπαρξη του ουσιαστικού δικαιώματος του ενάγοντος σε αποζημίωση και με το διατακτικό της απόφασης αναθέτει στη Συνταξιοδοτική Διοίκηση την εκκαθάριση της δικαιούμενης αποζημίωσης εντός εύλογης προθεσμίας. Απορριπτέο τυγχάνει το αίτημα για την καταβολή  οικογενειακού επιδόματος σε ποσοστό 10% επί των δικαιούμενων διαφορών συντάξεων, καθώς κατά το επίδικο χρονικό διάστημα η καταβολή του εν λόγω επιδόματος ρυθμιζόταν αποκλειστικά από τις διατάξεις των άρθρων 11 του ν.3205/2003 και  1 παρ.12 του ν.3234/2004. Δέχεται νομική βάση της αγωγής.

Συνεκδίκαση αγωγών λόγω πρόδηλης συνάφειας, καθώς και για λόγους ταχύτερης και ασφαλέστερης διάγνωσης της υπόθεσης. Το Δικαστήριο προτάσσει την εξέταση της ασκηθείσας ως δεύτερης χρονικώς αγωγής δεδομένου ότι επ’ αυτής είχε ήδη εκδοθεί προδικαστική απόφαση για συμπλήρωση των στοιχείων του φακέλου. Κρίση του Δικαστηρίου περί του ότι απαραδέκτως ασκείται δεύτερη αγωγή όταν υπάρχει ταυτότητα αντικειμένου των δύο αγωγών αλλά και κρίση περί του ότι εναρκτήρια πράξη για την επέλευση των ουσιαστικών και δικονομικών συνεπειών είναι η άσκηση της πρώτης αγωγής. Με την άσκηση της πρώτης αγωγής έχει ήδη απορρεύσει και η κατά το ουσιαστικό δίκαιο έννομη συνέπεια της τοκογονίας, η οποία επέρχεται με την κοινοποίηση της αγωγής στο εναγόμενο πρόσωπο. Η ακούσια άλλως εκ παραδρομής πρόταξη προς εκδίκαση από το Δικαστήριο και τα γραμματειακά όργανα αυτού της δεύτερης χρονικώς ασκηθείσας αγωγής θέτει το ζήτημα της απώλειας τόκων από τον χρόνο άσκησης της πρώτης αγωγής σε βάρος τους ενάγοντος. Η θεμιτή προσδοκία της επέλευσης της τοκογονίας από την άσκηση της χρονικά πρώτης αγωγής συνιστά περιουσιακό δικαίωμα κατά την έννοια της νομολογίας του ΕΔΔΑ. Κατόπιν τούτων η έναρξη τοκογονίας της αξίωσης του ενάγοντος κατά την κρίση του Δικαστηρίου εκκινεί από την επίδοση στο εναγόμενο Δημόσιο της ασκηθείσας ως χρονικά πρώτης αγωγής, η οποία όμως τυγχάνει απορριπτέα ως άνευ αντικειμένου, καθότι έγινε ήδη δεκτή από το Δικαστήριο η χρονικώς ασκηθείσα ως δεύτερη αγωγή.  

Στερείται αυτοτέλειας και είναι απορριπτέα ως απαράδεκτη αγωγή αποζημίωσης που ασκήθηκε, κατά παράκαμψη της καθοριζόμενης διαδικασίας στο άρθρο 66 του (τότε ισχύοντος) Συνταξιοδοτικού Κώδικα, σε χρόνο προγενέστερο της 4ης.7.2006, ήτοι πριν προβλεφθεί η αναλογική εφαρμογή των διατάξεων του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας και στις δίκες ενώπιον του Ελεγκτικού Συνεδρίου.

Αγωγή κατά του Δημοσίου. Αξίωση κληρονόμου από συντάξεις θανόντος πατέρα που αναλήφθηκαν παρανόμως από το Δημόσιο από κοινό τραπεζικό λογαριασμό. Έννοια αχρεωστήτως καταβληθέντων ποσών προς το Δημόσιο. Ποσά που κατέστησαν αχρεωστήτως καταβληθέντα επιγενομένως. Παραγραφή. Αφετηρία χρόνου παραγραφής.

Πολιτικός συνταξιούχος (τέως δικαστικός λειτουργός) – Αγωγή άρθρου 105 ΕισΝ.Α.Κ. - µειώσεις άρθρων 1 παρ. 10 του ν. 4024/2011, 1 του ν. 4051/2012, της υποπαραγράφου Β.3 της παραγράφου Β του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012 και του άρθρου 13 του ν. 4387/2016 – παθητική νοµιµοποίηση Ελληνικού ∆ηµοσίου (και) µετά την υπαγωγή των πολιτικών συνταξιούχων στον Ε.Φ.Κ.Α. – 164/2015 και 1/2018 αποφάσεις Ειδικού ∆ικαστηρίου άρθρου 88 Συντάγµατος

Απαράδεκτη λόγω αοριστίας η αγωγή εάν δεν προσδιορίζεται το ποσό της χρηματικής απαίτησης ως αντικείμενο της διαφοράς στο εισαγωγικό της δίκης δικόγραφο. Η έλλειψη δεν θεραπεύεται με το υπόμνημα. Ο χαρακτηρισμός της ένδικης αγωγής ως αόριστης δεν αντίκειται στο άρθρο 20 παρ. 1 Σ ούτε στο άρθρο 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ

Δικονομική αντιμετώπιση της αγωγής αποζημίωσης, κατ’ άρθρο 105 του Εισ.Ν.Α.Κ., για τη ζημία που υπέστη συνταξιούχος στρατιωτικός από τη μη αναπροσαρμογή της σύνταξής του, με βάση τις μισθολογικές προαγωγές των άρθρων 5 και 6 του ν. 2838/2000 (όπως αντικαταστάθηκαν εν μέρει από το άρθρο 37 του ν. 3016/2002), για το χρονικό διάστημα για το οποίο η σωρευόμενη στο αυτό δικόγραφο έφεση γίνεται δεκτή και αναπροσαρμόζεται η σύνταξή του, με βάση τις ίδιες ως άνω διατάξεις.

Εγγραφείτε στο newsletter μας

Μείνετε συντονισμένοι για τα τελευταία νέα μας!