ΑΡΘΡΟ 93 – ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ, ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΩΝ, ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ, ΜΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΝΟΜΟΥ

Το άρθρο 88 παρ. 2 του Συντάγματος που θεσπίζει τη δικαιοδοσία ειδικού δικαστηρίου είναι στενώς ερμηνευτέο καθώς εισάγει εξαίρεση από τον γενικό κανόνα της δικαιοδοσίας επί των συνταξιοδοτικών διαφορών του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Ως επίλυση νομικού ζητήματος σχετικού με τις συντάξεις των δικαστικών λειτουργών, νοείται μόνον η επίλυση ζητήματος που άπτεται του ειδικού συνταξιοδοτικού καθεστώτος των συνταξιούχων δικαστικών λειτουργών και όχι άλλων νομικών ζητημάτων που αφορούν συγχρόνως και για τον ίδιο λόγο και άλλες κατηγορίες συνταξιούχων. Διάκριση μεταξύ πρωτογενούς και παρακολουθηματικής δικαιοδοσίας για την επίλυση των συνταξιοδοτικών διαφορών συνταξιούχων δικαστικών λειτουργών.

Προέχον κριτήριο για τον καθορισμό του διοικητικού χαρακτήρα μιας διαφοράς είναι να προέρχεται από τη δραστηριότητα δημοσίου φορέα ευρισκόμενου σε υπερέχουσα θέση έναντι των διοικουμένων για την εκπλήρωση δημόσιου σκοπού. Το δε κριτήριο της υποκείμενης σχέσης προκειμένου να καθορισθεί ο ιδιωτικός ή διοικητικός χαρακτήρας μιας διαφοράς στο πλαίσιο του Συντάγματος, το οποίο δίνει προτεραιότητα στη φύση της εξουσίας που ασκείται και όχι του δικαιώματος που προσβάλλεται, εφαρμόζεται επικουρικά, μόνο στις περιπτώσεις που δεν υφίσταται διοικητική πράξη ή παράλειψη προς θεραπεία δημόσιου σκοπού, αλλά ειδική έννομη σχέση. Η έκδοση από όργανο της εκτελεστικής λειτουργίας καταλογιστικής πράξης που κατατείνει στο δημόσιο σκοπό της τακτοποίησης λογαριασμού δημόσιας διαχείρισης, κατ΄ ενάσκηση δημόσιας εξουσίας, συγκεντρώνει όλες τις ανωτέρω προϋποθέσεις της διοικητικής διαφοράς, μη εφαρμοζομένου συνεπώς του κριτηρίου της υποκείμενης σχέσης. Καταλογισμός μέλους διοικητικού συμβουλίου δημοτικής επιχείρησης – αναιρεί την αναιρεσιβαλλόμενη και αναπέμπει στο Δεύτερο Τμήμα προκειμένου να εξετασθεί λόγος έφεσης περί μη εφαρμογής της αρχής της αναλογικότητας

Πολιτικός συνταξιούχος (πρώην δικαστικός λειτουργός). Παρακρατήσεις από τις συντάξιμες αποδοχές δυνάμει των διατάξεων του άρθρου 1 παρ. 1 ν. 4051/2012, της υποπ. Β3 παρ. Β άρθρου πρώτου ν. 4093/2012 και των άρθρων 13 και 14 του ιδίου, καθώς και του άρθρου μόνου του ν. 3847/2010 (κατάργηση επιδομάτων εορτών Χριστουγέννων, Πάσχα και αδείας). Εν μέρει δεκτή η αγωγή (αποφάσεις 164/2015 και 1/2018 του Μισθοδικείου, 1388/2018 ΕλΣυνΟλ.). Αναφορικά με την παραγραφή των ένδικων αξιώσεων σημειώνεται ότι η απόφαση εξεδόθη πριν από την 1975/2021 Ολ. ΕλΣ.​

Εγγραφείτε στο newsletter μας

Μείνετε συντονισμένοι για τα τελευταία νέα μας!