403/2025

Γενικός κανόνας ότι, κατά τον υπολογισμό της συνολικής συντάξιμης υπηρεσίας δημοσίου υπαλλήλου, δεν λαμβάνεται υπόψη ο χρόνος που διανύθηκε σε κατάσταση αργίας, αφού δεν αποτελεί χρόνο πραγματικά παρασχεθείσας υπηρεσίας, ιδίως όταν του αποδίδεται το αδίκημα της αδικαιολόγητης αποχής από τα καθήκοντά του. Κατ’ εξαίρεση στην περίπτωση που επακολούθησε αθώωση του υπαλλήλου από το αντίστοιχο ποινικό αδίκημα ή απαλλαγή του αντίστοιχα από το οικείο πειθαρχικό παράπτωμα, δηλαδή πανηγυρική κρίση περί μη συνδρομής των κρίσιμων περιστατικών του αδικήματος, ο χρόνος αυτός θεωρείται, κατά πλάσμα δικαίου, ως χρόνος πραγματικής συντάξιμης δημόσιας υπηρεσίας. Ελλείψει σχετικής ειδικής συνταξιοδοτικής διάταξης, στην έννοια της αθώωσης ή απαλλαγής του άρθρου 11 παρ.7 του Συνταξιοδοτικού Κώδικα δεν εμπίπτει η περίπτωση που η ασκηθείσα ποινική ή πειθαρχική δίωξη παύσει οριστικά λόγω παραγραφής, αφού τότε εξαλείφεται μεν το αξιόποινο, δεν αναιρείται, όμως, η κατά το χρόνο της αργίας μη παροχή υπηρεσίας από τον υπάλληλο, προϋπόθεση απαραίτητη για το χαρακτηρισμό του χρόνου αυτού ως συντάξιμου. Αντίθετη ερμηνευτική εκδοχή θα οδηγούσε σε ανεπίτρεπτη διασταλτική ερμηνεία ή ανάλογη εφαρμογή των ανωτέρω εξαιρετικών διατάξεων, οι οποίες ως συνταξιοδοτικές ερμηνεύονται στενά.
Η οικογενειακή παροχή, ως παρακολουθηματικού χαρακτήρα συνταξιοδοτική παροχή, καταβάλλεται στους έγγαμους συνταξιούχους του Δημοσίου, οι οποίοι εξέρχονται της υπηρεσίας από την 1.11.2011 και μετά, υπό τους όρους που καθορίζονται από το άρθρο 17 του ν. 4024/2011, ήτοι μόνον εφόσον αυτοί έχουν τέκνα ανήλικα ή ανίκανα (σωματικά ή πνευματικά) για την άσκηση βιοποριστικού επαγγέλματος με ποσοστό αναπηρίας τουλάχιστον 50%, ή έχουν ενήλικα μεν τέκνα, πλην όμως αυτά φοιτούν σε ανώτατες και ανώτερες σχολές και μόνο κατά τον χρόνο φοίτησής τους, όπως αυτός προβλέπεται από τον Οργανισμό κάθε Σχολής, σε καμία όμως περίπτωση πέρα από τη συμπλήρωση του 24ου έτους της ηλικίας τους.