47/2025 Απόφαση Τρίτου Τμήματος

Νομίμως δεν συνυπολογίσθηκε στη συνολική συντάξιμη υπηρεσία του εκκαλούντος μέλους ΔΕΠ ΑΕΙ το χρονικό διάστημα αφότου αυτός τέθηκε σε υποχρεωτική αποχή από τα καθήκοντά του κατ’ εφαρμογή του άρθρου 331 παρ. 2 του ν. 5343/1932 και μέχρι τη λύση αυτοδικαίως της υπηρεσιακής σχέσης του με το Πανεπιστήμιο λόγω συμπλήρωσης του προβλεπόμενου ορίου ηλικίας. Το ως άνω χρονικό διάστημα, κατά το οποίο δεν παρασχέθηκε πραγματική δημόσια υπηρεσία, συνιστά χρόνο «αργίας» κατά την έννοια της παραγράφου 7 του άρθρου 11 του Συνταξιοδοτικού Κώδικα και, για τον λόγο αυτόν, δεν δύναται να λογισθεί συντάξιμο. Δεν πληρούται, εξάλλου, εν προκειμένω η τιθέμενη στην τελευταία διάταξη προϋπόθεση (επιγενόμενη αθώωση ή απαλλαγή) για την κατ’ εξαίρεση θεώρηση του χρόνου αυτού ως συνταξίμου, καθόσον, όπως ο ίδιος ο εκκαλών συνομολογεί με το υπόμνημα, η ποινική καταδίκη του κατέστη αμετάκλητη με απόφαση του Αρείου Πάγου. Η έκδοση της προσβαλλόμενης πράξης χώρησε κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του Συνταξιοδοτικού Κώδικα, χωρίς να προδικάζει κατ’ ουδένα τρόπο την ενοχή του εκκαλούντος προ της επέλευσης του αμετακλήτου τής ποινικής καταδίκης του, συνεπώς δεν εγείρεται ζήτημα παραβίασης του τεκμηρίου αθωότητάς. Είναι νομικώς αδιάφορη ως προς το κρίσιμο ζήτημα η επιγενόμενη απονομή χάρης στον εκκαλούντα με προεδρικό διάταγμα, δοθέντος ότι δεν αναιρεί ούτε επηρεάζει την εγκυρότητα και νομιμότητα της θέσης του σε υποχρεωτική αποχή και τη λόγω αυτής διακοπή της προσμέτρησης του αντίστοιχου διαστήματος ως συντάξιμης υπηρεσίας