1945/2022 Aπόφαση Έκτου Τμήματος

Αγωγή με την οποία ζητείται να αναγνωριστεί ότι το εναγόμενο Ελληνικό Δημόσιο οφείλει να καταβάλει στον ενάγοντα, στρατιωτικό συνταξιούχο τις διαφορές μεταξύ των ποσών που έλαβε ως κύρια σύνταξη και αυτών που θα ελάμβανε εάν δεν εφαρμόζονταν επί της συντάξεώς του οι διατάξεις των νόμων α) 3865/2010 (άρθρο 11 παρ. 2), β) 3847/2010 (άρθρο μόνο παρ. 1), γ) 4002/2011 (άρθρο 2 παρ. 14),  δ) 4024/2011 (άρθρο 1 παρ. 10 α΄), ε) 4051/2012 (άρθρο 1 παρ. 1), στ) 4093/2012 (άρθρο πρώτο παρ. Γ. Γ1 εδ. 31 και 32), ζ) 4093/2012 (άρθρο πρώτο παρ. Β. Β.3) και η) 4093/2012 (άρθρο πρώτο παρ. Β. Β.4).

Το Δικαστήριο, έχοντας υπόψη τις ανωτέρω διατάξεις, τις 244/2017, 1975/2021, 1388/2018,4707/2015, 137/2019, 1389/2021 και 1277/2018 αποφάσεις της Ολομελείας του Δικαστηρίου, καθώς και την 668/2022 απόφαση του Τμήματος σε επταμελή σύνθεση, κρίνει ότι οι μόνες αγώγιμες αξιώσεις του ενάγοντος αφορούν τις παρακρατήσεις επί της κύριας συντάξεώς του δυνάμει των διατάξεων των νόμων α) 3865/2010 (άρθρο 11 παρ. 2), β)   4002/2011 (άρθρο 2 παρ. 14) και,  γ) 4093/2012 (άρθρο πρώτο παρ. Β. Β.3 για το χρονικό διάστημα έως 10.6.2015), η επιβολή των οποίων είναι μη νόμιμη. Για τις εν λόγω αξιώσεις το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη, πρώτον, ότι  συναρτώνται με τη μη καταβολή στο ακέραιο νομίμως κανονισθείσας συντάξεως, επομένως υπόκεινται στη διετή παραγραφή της παραγράφου 5 του άρθρου 140 του ν. 4270/2020, καθώς και την αντίστοιχη διάταξη της παραγράφου 5 του άρθρου 90 του ν. 2362/1995 (βλ. ΕλΣυν Ολ 1975/2021 σκέψη 101). Και δεύτερον, ότι  η παραγραφή των αξιώσεων αυτών έχει, σε κάθε περίπτωση, διακοπεί με την υποβολή ενστάσεων του ενάγοντος κατά των οικείων εκκαθαριστικών σημειωμάτων ενώπιον του Α΄ Κλιμακίου του Δικαστηρίου, επί των οποίων ενστάσεων δεν έχει εκδοθεί ακόμη απόφαση του ήδη αρμόδιου 5ου Τμήματος του Δικαστηρίου. Αναβάλλει την έκδοση οριστικής απόφασης προκειμένου να προσδιορισθεί το ακριβές ύψος των οφειλόμενων στον ενάγοντα ποσών.